sevgili Kazım abiyi saygıyla anıyorum ve onun yazısıyla başlıyorum...

Hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne günün karanlık saatlerine ara sıra kopsa da fırtınalara bir gün boğulacağımız denizlere eski günlere neler olacağını bilmesek de geleceğe kötülüklerle dolu olsa bile tarihe tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara Donkişotlara ateş hırsızlarına Ernesto çe Guevaraya yollara-yolculuklara sevgililere sevişmelere sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara üşürken ısınmalara her şeyden sıcak annelere babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar katliamlar ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini kendi kültürünü kendisini kaybeden insanlar topluluklar gördük. Yanan köyler kentler ormanlar hayvanlar gördük. Yoksul insanlar ağlayan anneler babalar her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya.