Rüzgar OLmak...

dusunsene ruzgar olsan istediğin gibi dolaşacaksın
denizlerin uzerinde...

tepelerden aşağıya bırakacaksın kendini hiç
çekinmeden...

guzel kizların saclarında dolaşacaksın sana hiçbirşey
diyemeyecekler belki de hoşlarına gidecek...

gözyuzunde ucurtma gibi bir oraya bir buraya
savrulacaksın için hep ferah olacak ne sıkıntıdan
cehennem gibi nede sinirden buhar kazanı gibi...
hep ferah...

dalgaların arasına çekinmeden gireceksin sular
seni yutamayacak dunya seni kirletemeyecek ustelik
sen temizleyecceksin ferahlıgınla dunyayı...

istesen hiç ayrılmayacaksın yemyeşil ormanların
uzerinden...

istesen kaçıp en ucra köşelere gideceksin kimse
bulamayacak seni...

istesen sevdiğinin etrafında dört döneceksin hiç
farkına bile varmayacak...
uyurken yanaklarından suzuleceksin belki hoşuna
gidecek...

en umutsuz insanlara bir esmenle biraz da olsa
rahatlık vereceksin...

kimse seni eleştiremeyecek, kimse seni yakalayamayacak ,
kendi kurdukları hapislere tabulara ahlak derslerine
sokamayacaklar seni, bir esmeyle kaçabileceksin
aralarından hemde giderken en şiddetli tokatı
basabileceksin o utanmaz suratlarına...


en guzeli de istediğin kadar yakınlaşacaksın göğe, hiç durmadan,
yuzunu o hep özlemini kurduğun yukarı çevirip gideceksin
yukseklere doğru durmadan....

ruzgar oLmak böyLe bişey oLsa gerek...